تحلیل قصه‌ای لکی بر مبنای روانشناسی یونگ

قصه؛ بخش مهمی از میراث فرهنگی هر قوم به شمار می­رود. برخلاف تصور امروزی از قصه، که بیش‌تر در ذهن افراد علمی دنیای مدرن، مفهومی غیرعلمی دارد، در دنیای قدیم از اساسی­ترین مفاهیم بشری قلمداد می­شده­است. به نظر می‌رسد تفکرات ذهنی انسان گذشته چه در خودآگاه و چه در ناخودآگاه، بی‌تأثیر از قصه نبوده است. قصه­ها در خودآگاه و بیش‌تر در ناخودآگاه کودک جای می‌گیرند و بسیاری از دردها‌ی او را تسکین می­دهند. کودک به کمک قصه می‌تواند بر نومیدی­های ناشی از خودشیفتگی، تصمیم­های دشوار ادیپی، رقابت‌های خواهر و برادری و... چیره شود. یکی از مهم­ترین اهداف قصه­ها؛ آماده کردن کودک برای درک تدریجی مسائل زناشوئی است. قصه، ورود صحیح کودک را به دنیای بلوغ جنسی، آن هم از راه کنایه که بیش­ترین تأثیر را در رشد صحیح او به همراه دارد، فراهم می­کند. در این مقاله، کوشیده شده یک قصه­ی رایج در گویش لکی بر اساس روان‌شناسی یونگ، تجزیه و تحلیل شود، هم‌چنین نشان داده شده است که چگونه مفاهیمی همچون «آنیما» و «آنیموس» در ذهن گذشتگان ما وجود داشته است. واژه‌های کلیدی: